Γνωρίστε την Ζάκυνθο

Ακολουθώντας τη σημερινή οδό Λουκά Καρρέρ,το όνομα της οποίας είναι αφιερωμένο στο διασώστη των Εβραίων Δήμαρχο Ζακυνθίων, συναντάμε την πλατεία Σουλίου , με την αναμνηστική στήλη για τη σχέση Ζακύνθου – Σουλίου. Δίπλα ακριβώς στην παλιά στάθμη της προσεισμικής πόλης ο ένας από τους δύο ναούς, που αναστηλώθηκε μετά τους σεισμούς της Κυρίας των Αγγέλων, ρυθμού plataresco. Ακριβώς δίπλα το Αρχοντικό Ρώμα.

Στην ίδια περιοχή ήταν πολλά από τα αρχοντικά του νησιού, που η ανατολική τους πλευρά βρεχόταν από τη θάλασσα, διαμόρφωνε ιδιωτικά λιμανάκια, τα λεγόμενα Ρεπάρα. Από τα πιο γνωστά αρχοντικά ήταν των Καρρέρ, Σάρτζιντ, Σιγούρων, όπου εκεί γεννήθηκε ο Άγιος Διονύσιος (1547-1622).

Μετά τις προσχώσεις από τα χαλάσματα των σπιτιών που έγιναν για την κατασκευή της καινούργιας πόλης, τα Ρεπάρα εξαφανίστηκαν και δημιουργήθηκε η καινούργια οδός Διονυσίου Ρώμα (του Φιλικού), όπου σήμερα η πλαζ του Ε.Ο.Τ. και ο θερινός κινηματογράφος «Χρήστος Νέγκας» και το μνημείο για τον πρόωρα χαμένο μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Λάγιο.

Στον παράλληλο δρόμο της Διον. Ρώμα, σημερινή Παναγιώτη Χιώτη , ήταν ο Ναός του Αγίου Ιγνατίου, που βρισκόταν στο Αρχοντικό της Οικογένειας Καραμπίνη. Εκεί λειτούργησε σχολείο και φιλοξενήθηκαν πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής και αργότερα πολιτικοί εξόριστοι. Πλησίον του σημείου ήταν η Παναγίας των Χαρίτων (Santa Maria della Grazie) , όπου εκεί βρέθηκε υδρία, όπου λέγεται ότι είχε την τέφρα του Ρωμαίου φιλόσοφου Κικέρωνα και ότι εκεί τάφηκε ο Βέλγος ανατόμος Ανδρέας Βεζάλ.

Προχωρώντας συναντάμε τη λαϊκή συνοικία της Αγίας Τριάδας, όπου υπήρχαν ο Ναός της Αγίας Τριάδας, καρνάγια, το Νοσοκομείο, οι Φυλακές με το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στον αύλιο χώρο, και ο Ναός του Εσταυρωμένου, όπου εκεί ετάφη ο Άνθιμος Αργυρόπουλος. Ένας ανηφορικός δρόμος από την οδό Κρυονερίου οδηγεί στο Ναό της Αγίας Παρασκευής του Κλαψή, όπου το Νεκροταφείο της βόρειας πλευράς της Ζακύνθου, στο οποίο είναι θαμμένος ο φιλότεχνος και φιλοζακυνθινός Νομάρχης

Ζακύνθου Ανδρέας Ιωάννου, που διετέλεσε Διευθυντής στην Εθνική Πινακοθήκη. Ο τάφος, έργο της γλύπτριας Ειρήνης Πραμαντιώτη – Χαριάτη, βρίσκεται σε θέση που είχε ο ίδιος επιλέξει πριν από το θάνατό του.

Στη συνέχεια συναντάμε τα κτίρια του εργοστασίου επεξεργασίας του πυρήνα της ελιάς, που παρήγαγε πυρηνέλαιο, με το οποίο κατασκεύαζαν σαπούνια. Τα υπολείμματα του πυρήνα της ελιάς τα χρησιμοποιούσαν για θέρμανση των σπιτιών και για καύσιμη ύλη στα Καμίνια.

Συνεχίζοντας αριστερά είναι ο Κόκκινος Βράχος, που αναφέρεται στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Φωτεινή Σάντρη».

Συνεχίζοντας το δρόμο του Κρυονερίου συναντάμε την πηγή και το Υδραγωγείο, από όπου υδρεύονταν τα διερχόμενα πλοία επί Βενετοκρατίας και Αγγλοκρατίας.

Στην κατάληξη της παραλιακής οδού ο Ναός της Παναγίας Κρυονερίτισσας, προστάτιδας της Συντεχνίας των μπουτιέρων (βαρελοποιών). Ακριβώς πάνω από το ναό και ο Φάρο τους ναυτιλομένους.